Verstappen of struikelen?
Geplaatst op: december 10, 2021
Hoewel ik van auto’s houd, oude auto’s wel te verstaan maar ook best wel van snelle auto’s, was ik nooit echt fan van autoracen. Dat laatst kun je tegenwoordig bijna niet meer hardop zeggen. Sinds Max Verstappen (ik ben nog van de generatie die vaak per ongeluk Jos Verstappen zegt) mee-racet kun je niet meer om de Formule 1 heen.
Ik ben ook overstag gegaan en kijk ondertussen ook de Formule 1 op Ziggo. Ik houd er overigens wel een aparte kijktechniek op na. Ik kijk naar de start en zet vervolgens de tv na één of twee rondjes op pauze. Vervolgens ga ik wat anders doen, vaak iets sociaals wat meestal van me verwacht wordt op zondagmiddag. Na de race (en zonder op sociale media te kijken) speel ik de race verder, op één of twee keer de normale snelheid, af. Omdat linksboven de stand staat kun je, zolang die niet (aan de bovenkant) wijzigt, de hele wedstrijd versneld terugkijken. Alleen als er iets aantoonbaars in de stand gebeurt kijk ik even op normale snelheid. Soms is dat alleen bij de pitstops, soms meerdere en langere periodes achtereen. De laatste tijd door alle incidenten steeds langer.
Wat me intrigeert aan de races zijn de discussies tijdens en na afloop van vrijwel elk gevecht tussen Verstappen en Hamilton. Het gaat dan om de vraag of en zo ja welke regels de wedstrijdleiding er nu weer bij heeft gepakt om straffen uit te delen, rijders plaatsen terug te zetten en/of bij de volgende race achteraan te laten starten. ‘De regels maken de sport kapot’, hoor ik dan. En ‘laat ze toch gewoon racen, laat die regels toch zitten’.
Die discussie lijkt soms op de vaak voorkomende strijd tussen twee aandeelhouders in een Besloten Vennootschap. Ook daar hoor ik vaak ‘Hoezo regels? Laat ons toch lekker ondernemen’.
Ondernemers met een gelijke visie en dito doel willen wel eens samen een BV oprichten. Vaak zie je dan dat beide ondernemers 50% van de aandelen houden en beiden bevoegd bestuurder zijn. Ze hebben er zin in en omdat alles op basis van gelijkwaardigheid is, is het logisch dat ze evenveel aandelen houden en evenveel recht hebben zich directeur te noemen. Samen uit, samen thuis. Alles in goed overleg beslissen en samen gelijk delen in de winst. De regels waaraan ze zich moeten houden staan dan in de statuten van hun BV en in de wet. Ik vergelijk het vaak met een huwelijk zonder huwelijkse voorwaarden. Je doet het samen totdat het faillissement ons scheidt.
De meeste gezamenlijke aandeelhouders zijn enthousiast over de inhoud, de vorm is niet zo belangrijk. Aandeelhouders die zonder dat er regels zijn hun gevecht om de koppositie aangaan crashen vaak. Meestal is dat omdat ze bij de start niet hebben nagedacht over het opstellen van een spelregelboek. Toch is dat – net als huwelijkse voorwaarden- wel erg verstandig. Ondanks alle goede bedoelingen en enthousiasme is het verstandig direct al na te denken over een echte ruzie of scheiding en daarover direct al afspraken te maken. Dat kan bijvoorbeeld door het opstellen van een aandeelhoudersovereenkomst. Dat hoeft geen boekwerk te zijn zo dik als het racereglement van de Formule 1. Een aantal praktische afspraken over bijvoorbeeld een geschillenregeling, de winstbestemming, de mate waarin aandeelhouders worden geacht hun arbeid in te brengen etc is al voldoende. Het aanstellen van een scheidsrechter bij het staken van de stemmen is best wel een enge afspraak maar geloof me, het volledig stuurloos raken van het bedrijf (want dat gebeurt als er niemand de baas blijkt) is vele malen enger. Een goede balans tussen vrij ondernemen en duidelijke afspraken bij een meningsverschil is essentieel voor een duurzame samenwerking tussen gelijkwaardige aandeelhouders.
Een bedrijf zonder uitgebalanceerde afspraken is al een Formule 1 race zonder wedstrijdleiding en reglementen. Het wordt uiteindelijk een chaos en crashes zijn onvermijdelijk.