Studiereis

Geplaatst op: november 1, 2024

Terwijl ik deze Vrijmiblo schrijf op mijn laptop zie ik tegenover me een overvol aanrecht en een niet al te frisse keukenvloer. Dat ben ik eigenlijk helemaal niet gewend, een dergelijk uitzicht. Als je wel eens bij ons thuis komt weet je ook dat een vies aanrecht net zo zeldzaam is als sneeuw met kerst; het komt gewoon niet voor. De reden voor dat vieze aanrecht is simpel. Ik ben een week alleen thuis. Judith is op studiereis naar Zuid-Afrika. In het kader van kansengelijkheid bezoekt Judith deze week scholen in Kaapstad. Voor mij een kans om te laten zien dat ik uitstekend in staat ben het schip dat huishouding heet een week lang op koers te houden.

Dat was althans mijn voornemen. Toch lukt het me niet zo goed als ik had verwacht. Na een paar dagen als vrijgezel te hebben gewoond blijkt dat ik heel gemakkelijk weer terugval in mijn oude studentengewoontes. Eten en drinken zijn overvloedig aanwezig en de innerlijke mens wordt uitstekend verzorgd doch de zorg voor het huis schiet er bij in. Toch apart dat je eerst een tijdje alleen moet zijn voordat je doorhebt dat heel veel huishoudelijke taken niet zomaar nachts door de kaboutertjes worden verricht maar dat Judith dat echt allemaal doet.

We hebben thuis een vrij strakke verdeling van taken. Ik doe de boodschappen en kook, Judith ruimt alles op. Hoewel ik altijd dacht dat mijn taak omvattender en tijdrovender was dan Judith haar taak kom ik deze week tot de ontdekking dat dat een apert foutieve gedachte was.  

In letselschadezaken is de verdeling van huishoudelijke taken ook altijd een terugkerende discussie. Eerder schreef ik al dat het tijdelijke wegvallen door letsel van een huisgenoot (vader, moeder of kind) ook zorgt het ontstaan van een gat in het huishoudelijke takenpakket dat opgevuld moet worden. Meestal gebeurt dat aan de hand van de  richtlijnen van de  Letselschaderaad. Omdat bij het wegvallen van iemand die en deel van de huishouding doet meestal wordt opgevangen door de overige gezinsleden bestaat er zoiets als De richtlijn Huishoudelijke Hulp. Deze richtlijn bepaalt dat bij het uitvallen van een gezinslid dat een deel van het huishouden deed er een standaard vergoeding wordt betaald gedurende de eerste 13 weken na het ongeval (als het slachtoffer die periode beperkt blijft uiteraard).

Stel in een tweepersoonshuishouden valt één persoon door letsel uit. De standaard vergoeding die de aansprakelijke verzekeraar dan moet betalen is € 109,- per week bij een lichte beperking en 218,- bij een zware beperking. Vervolgens wordt er gekeken wat de bijdrage van ieder van de huisgenoten was in het huishouden. Stel je voor dat degene die een aanrijding heeft gehad en letsel heeft 75% van de huishoudelijke taken voor haar of zijn rekening nam. Dan betaalt de verzekeraar bij een lichte beperking tot het verrichten van huishoudelijke hulp een bedrag van € 109,- maal 0,75 = €  81,75 per week zolang de beperking aanwezig is. Na 13 weken en geen verandering betaalt de verzekeraar een bedrag van € 11,50 per uur dat derden het huishouden overnemen. Kent voormeld huishouden kinderen jonger dan 5 jaar wordt niet gerekend met een bedrag van € 109,- per week maar een bedrag van € 205,- per week. Aan de hand van de matrix kun je bepalen wat de standaard vergoeding moet zijn. Als ik na een ongeval bij slachtoffers aan de keukentafel zit vraag ik dan ook altijd naar de bijdrage van het slachtoffer in het huishouden. Daar waar de andere partner nog wel eens een groter deel naar zich toe wil rekenen (en zichzelf dus financieel tekort doet) zal ik als het ons ooit eens overkomt eerlijk moeten toegeven dat Judith minstens zoveel in het huishouden doet als ik, als het niet meer is. Dat heb ik deze week aan den lijve moeten ondervinden.