Meesterknecht
Geplaatst op: mei 26, 2023
Mijn eerste echte abonnementhouder, Albert Mannenzaken, organiseert eens in de zoveel tijd een heuse ‘Herenavond’. Een niet zo inclusief gezelschap, mannen die klant zijn van Albert, komt dan bij elkaar in een (iedere keer weer ander) Emmens etablissement. Onder het genot van een hapje en een drankje en in een ontspannen sfeer kun je dan uitstekend netwerken maar vooral een hele leuke avond beleven.
Albert zorgt altijd voor een gastspreker. Deze keer was dat ’s werelds bekendste wielrenner uit Emmen; Gert Jakobs. Gert maakt tegenwoordig carrière als entertainer en gastspreker en omdat het bloed klaarblijkelijk toch kruipt waar het niet gaan kan kun je Gert ook boeken voor een heuse ‘fiets-experience”. Onze gastheer -die uiteraard weet welke maat zijn genodigden hebben- koos gelukkig niet voor dat laatste en zo werden we getrakteerd op mooie verhalen uit de oude wielerdoos. Daarmee werd het een zeer geslaagde netwerkavond.
Toch ben ik niet zo’n netwerker, eerlijk gezegd. Ik heb dat in het verleden wel heel veel gedaan. Als er iets werd georganiseerd door een ondernemersclub was ik van de partij. Gewoon om me te laten zien. Je gaat toch heen om gezien en herinnerd te worden. Herinnerd omdat je hoopt dat als iemand later een advocaat nodig heeft denkt: “Wie was dat ook al weer die ik tegenkwam op de ondernemersborrel afgelopen vrijdag?” “O ja, Han Venema. Laat ik die even bellen”. Als dienstverlener is netwerken echter vaak eenrichtingsverkeer. Feitelijk kom je iets halen, niets brengen. Ik heb wel iets te verkopen, namelijk mijzelf, maar eigenlijk niets in te kopen. Alle dienstenverlening om mij heen ligt al vast. Ik heb al een accountant, een verzekeringsadviseur, een fiscalist, een verhuurder, een schoonmaakbedrijf, een websitebouwer enzovoort. Ik produceer mijn eigen uren en daarvoor heb ik niemand ( behalve Dio uiteraard) nodig om (grondstoffen) bij in te kopen. Als ik wel eens op een netwerkbijeenkomst ben en ik zie vervolgens allemaal ‘halers’, denk ik wel eens. Dit heeft echt geen zin. Als ik dus naar een netwerkbijeenkomst ga is dat of omdat ik er iets van kan leren of omdat het gewoon een leuke club mensen is waarbij het goed toeven is. Ik ben dus meer een gezelligheidsnetwerker. Te vergelijken met een Mooiweerfietser, wat me weer brengt op de Herenavond met Gert Jakobs.
De herenavond is dus gewoon erg gezellig. Je komt er omdat je geïnteresseerd bent in de ander, luistert en vraagt naar verhalen, belevenissen en je treft oude bekenden. Daarbij had Gert Jacobs een mooi verhaal. Hij vertelde dat hij tijdens zijn carrière de titel “meesterknecht” kreeg. Jakobs vertelde dat hij drommelsgoed wist dat hij als wielrenner niet zelf kon winnen en ook niet die illusie had. Wat hij wel goed kon was zijn kopman uit de wind houden. Hele etappes ‘de ballen uit zijn broek’ fietsen om er voor te zorgen dat zijn kopman (waaronder Van Poppel en Breukink) konden winnen. Pure dienstverlening dus. Alles er aan doen om niet zelf te winnen maar je kopman te laten winnen en dus het team te laten winnen.
Toen ik na deze geslaagde herenavond weer naar huis fietste dacht ik bij mezelf. Eigenlijk ben ik ook een soort “meesterknecht”. Als meester in de rechten doe ik er immers alles aan er voor te zorgen dat mijn klant (de kopman) de procedure wint.