Kennelijke schrijffout

Geplaatst op: december 3, 2021

In mijn blog “SM-Club” stond een storende fout. Ik werd daar door een oplettende volger op geattendeerd. Een volger die zich in zijn dagelijkse leven bezighoudt met compliance dus dat uitgerekend hij mij daarover berichtte was niet vreemd.

Voor degene die het niet gelezen/ontdekt had. Ik schreef dat na het arrest van de Hoge Raad de koper de DS weer terug diende te nemen en het geld terug diende te betalen. Dat moest – gezien het verhaal en de onderbouwing van dat verhaal- uiteraard de verkoper zijn. Een tekstuele struikeling.

De koper in voormeld verhaal had mijn blog niet nodig om zijn geld terug te krijgen. Hoe anders was het geweest als ik in voormeld verhaal niet de blogger maar de rechter was geweest en ik had dezelfde fout gemaakt. Stel je voor dat ik het vonnis had geschreven en dat ik daarin had geschreven dat de koper werd veroordeeld tot betaling van de koopsom aan de verkoper. De koper had dan een mooi en goed gemotiveerd vonnis gehad met erboven “In naam der Koning” (toen nog Koningin) maar had met dat vonnis de verkoper niet kunnen aanspreken. In het belangrijkste gedeelte van het vonnis, het dictum (de veroordeling), stond dan immers dat de koper moest betalen.

Het lijkt wellicht een fictief probleem maar geloof me, dat is het niet. Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt, ook in de rechtsspraak. Een foutje in een vonnis zoals het omkeren van koper en verkoper heet een ‘kennelijke schrijffout’. Kennelijke schrijffouten gebeuren en kunnen vrij eenvoudig worden hersteld. Er is zelf een apart artikel in de wet dat daarover gaat. Artikel 31 rechtsvordering. Het eerste lid van dat artikel luidt:

De rechter verbetert te allen tijde op verzoek van een partij of ambtshalve in zijn vonnis, arrest of beschikking een kennelijke rekenfout, schrijffout of andere kennelijke fout die zich voor eenvoudig herstel leent.

In mijn verhaal is het duidelijk. Daar waar ik koper schreef moest staan verkoper. De koper kan met een kort briefje de rechtbank vragen om een verbeterd vonnis.

Als je op rechtspraak.nl de woorden ‘kennelijke schrijffout’ intypt krijg je 25.583 zoekresultaten. Worden er dan zoveel kennelijke schrijffouten gemaakt in vonnissen? Ja, maar soms wordt ook geprobeerd een wellicht niet zo kennelijke fout en/of een onwelgevallige beslissing aan te laten passen met een beroep op artikel 31 Rv.

Dat levert soms vreemde uitspraken op. Bijvoorbeeld in een echtscheidingszaak waarin de man had gevorderd de afgifte van de fotoboeken door zijn vrouw zodat hij kopieën kon maken.  De rechtbank was het met de man eens en oordeelde:

De vrouw dient binnen twee weken na heden alle fotoboeken die betrekking hebben op gezamenlijke vakanties aan de man af te geven, zodat hij daarvan kopieën kan maken.

De vrouw gaf vervolgens de vakantiealbums af maar de man wilde alle albums en stelde dat er sprake was van een kennelijke schrijffout in het vonnis. Het was volgens de man voor iedereen duidelijk dat hij alle fotoboeken wilde. De rechtbank wees dat af en oordeelde:

In de processtukken heeft de man niet duidelijk gespecificeerd op welke albums het verzoek betrekking had. Op de zitting is een verband gelegd met vakanties, waaruit de rechtbank heeft afgeleid dat de gevraagde albums vakantiealbums waren. Ook als dat een onjuiste conclusie was, is het niet een kennelijke fout, omdat in elk geval voor de rechtbank niet direct duidelijk was dat dit op een vergissing berustte.

De man diende dus – als hij toch alle albums wilde ontvangen- hoger beroep aan te tekenen van het vonnis en het Hof zou dan de hele zaak opnieuw moeten beoordelen. Zo eindigde een kennelijk mislukt huwelijk niet via een kennelijke schrijffout tot een kennelijk door de man gewenst resultaat.