SM Club
Geplaatst op: november 26, 2021
Naast mijn dagelijkse beslommeringen als advocaat ben ik – zoals vele Nederlanders- ook lid van een club. Als je immers een passie hebt ontdekt is het leuk, leerzaam en ontspannend om je aan te sluiten bij een club van gelijkgezinden. Omdat mijn vrijmiblo’s niet altijd over mijn werk hoeven te gaan en lezers wellicht wel wat meer willen weten over de mens achter de advocaat lijkt het me leuk iets meer te vertellen over mijn lidmaatschap van mijn club. De SM club.
Degene die aan de hand van vorige alinea eigenlijk al niet verder durfden te lezen of alleen al door de titel van deze blog al wat van slag raakten; het betreft de Citroën SM club. Dus geen club van in het leer getooide dominante en/of gedomineerde gelijkgezinden maar een club voor de liefhebbers (en meestal bezitters) van een Citroen SM, ook wel de “Johan Cruijff- auto” genoemd.
De eerste auto die ik kocht was van een collega van Univé Verzekeringen – waar mijn werkzame leven begon- en was een Citroën CX. Ik woonde in Groningen en het werk was in Assen. In vond toen (in 1995) dat ik echt een auto nodig had. Ik werd op slag verliefd op de rode Citroën CX 2400 GTI uit 1985 die volgens de verkoper weg moest wegens overcompleet. Ik heb eigenlijk altijd CX’en gehad maar een aantal jaren geleden heb ik de stoute schoenen aangetrokken en (ook) een Citroën SM gekocht. Eén uit 1972, met een 2,7 V6 Maserati injectiemotor.
Het mooiste van Citroëns, wellicht alle Franse auto’s, is dat je altijd weer blij bent als alles het doet. Je verwacht bij de aanschaf eigenlijk al dat de kans groot is dat niet alles werkt. Als liefhebber van oude Citroëns moet je dus eigenlijk goed kunnen omdenken. Toch was het een oude Citroën die een grote rol speelde in de jurisprudentie over non-conformiteit bij oude auto’s. Non-conformiteit betekent zoveel als het niet voldoen aan de verwachtingen die iemand mag hebben. Koop je een oude Citroën en zij (oude Citroëns zijn vaak een zij) doet het niet kun je eigenlijk niet zeggen dat je mocht verwachten dat zij het wel goed zou doen.
Dat vond ook de verkoper van een oude Citroën DS. Na de aanschaf van deze DS bleek dat ze totaal verroeste kokerbalken had, een gevaar op de weg was en niet meer door de APK kwam. De koper was niet alleen liefhebber van oude Citroëns, hij was in het dagelijkse leven ook advocaat. Hij stelde de verkoper aansprakelijk en wilde van de koop af. De verkoper weigerde. Hij meende dat de koper kon verwachten dat de oude Citroën roestig was. Voor de liefhebbers; het betrof een Citroën DS Break uit 1966 en dit speelde in 1987. De koper had dus niet mogen verwachten dat een 20 jaar oude citroen DS Break roestvrij was. Zowel de rechter als het hof waren het met de verkoper eens. Anders dan de koper meenden rechtbank en hof dat de auto voldeed aan de redelijke verwachtingen die de koper mocht hebben. Roest hoorde daarbij.
De koper liet het er niet bij zitten en legde zijn zaak voor aan de Hoge Raad. Die deed in 1994 uitspraak, na 6 jaar procederen. De Hoge Raad kwam de koper tegemoet in het arrest dat bekend werd als het oldtimer-arrest, zie http://arresten.eu/verbintenissenrecht/hr-15-04-1994-nj-1995-614-schirmeisterde-heus-oldtimer-arrest/. De Hoge Raad oordeelde dat een auto non-conform is, dus niet aan de verwachtingen voldoet, als het (kort gezegd) wordt gekocht om aan het verkeer deel te nemen en dat door gebreken niet veilig kan. De roestige kokerbalken (ook al waren die bij koper en verkoper niet bekend) zouden bij verkeersdeelname een gevaar voor de verkeersveiligheid opleveren en konden niet eenvoudig worden hersteld. Dat had de koper niet hoeven te verwachten, ook niet van een 20 jaar oude Citroën DS. De koper moest de DS terugnemen en terugbetalen. Met dat arrest in mijn achterhoofd ben ik ook lid geworden van de SM- Club en heb ik mijn Citroën SM eerst onderworpen aan de keurende blikken van de leden van die club. Op die manier wist ik dat mijn SM conform was al ben ik elke keer toch weer blij als zij het doet.