De honderdste!!
Geplaatst op: september 19, 2025
Vandaag publiceer ik mijn honderdste Vrijmiblo. Voor mij een mijlpaal. Dat had ik oprecht niet bedacht toen ik de titel van mijn eerste Vrijmiblo (“Worteltjestaart”) typte; dat er wel honderd zouden volgen. Ook niet dat de Vrijmiblo’s zo enthousiast onthaald zouden worden. Het schrijven van de Vrijmiblo heeft echt iets met mij gedaan. Ik merk bij mezelf dat ik het oprecht leuk vind om iedere veertien dagen weer iets te verzinnen waarvan ik hoop dat het de lezers interesseert. Omdat ik altijd wel actueel probeer te zijn houdt het mij ook scherp op wat er om me heen – niet alleen op mijn vakgebied- gebeurt. Daarbij realiseer ik mij dat mijn interesse voor taal, wat taal kan doen met de lezer (en de schrijver) en mijn plezier in het schrijven zelf is toegenomen. Voor iemand die vaak lange en saaie processtukken en pleitaantekeningen moet schrijven is dat een mooie bijkomstigheid.
Als schrijver van de Vrijmiblo beleefde ik afgelopen april mijn (voorlopig) hoogtepunt door het bundelen en uitgeven van veertig van mijn (minst beroerde) Vrijmiblo’s in boekvorm. Het maken van de bijpassende foto’s (door Peter Timmer) en de droge en af en toe kritische kanttekeningen van Ton Munneke zorgden voor veel plezier bij het samenstellen van het boekje. Maar nu ik het boekje weggeef en de reacties van de ontvangers ronduit positief zijn, vervult mij dat ook wel met een trots gevoel. Afgelopen week nog ontving ik foto’s van een lezer die op vakantie in Indonesië mijn boekje las. Ik zeg bij het weggeven van het boekje altijd dat het mijn visitekaartje is. “Als je dit leest weet je wie ik ben en wat mij bezighoudt’ vertel ik de ontvangers altijd. En zo is het ook.
Uiteraard kent het schrijven van de Vrijmiblo’s nog altijd een achterliggende commerciële bedoeling. Niet dat je voor het volgende bundeltje naar de boekhandel moet en ervoor moet gaan betalen, maar wel dat het schrijven en publiceren van de Vrijmiblo’s mij moet helpen aan nieuwe opdrachten. Ik hoop dat de lezers van de Vrijmiblo’s mijn naam onthouden en als ze ooit eens hulp nodig hebben aan mij denken. Of dat nou gaat om ondernemers of letselschade slachtoffers door het schrijven van de Vrijmiblo’s hoop ik dat mijn naam ergens in hun achterhoofd blijft hangen. Om die reden houd ik ook altijd bij hoeveel duimpjes ik scoor op LinkedIn en welke Vrijmiblo’s het goed en welke het minder goed doen.
Ik begreep van Ton dat de wijze waarop ik op LinkedIn publiceer niet echt bevorderlijk is voor de hoeveelheid impressies (daaraan meet ik het succes af). Ton vertelde mij omdat ik alleen de link naar de website plaats, LinkedIn niet echt haar best voor mij doet om zo veel mogelijk lezers te bereiken. Want het klikken op de link betekent immers dat je van LinkedIn afgaat. Ik zou er dus beter aan doen de hele Vrijmiblo te plaatsen als bericht en niet enkel de link. Maar ik plaats de link nu juist omdat ik meer mensen naar mijn website wil laten gaan. Daar worden ze immers geconfronteerd met die vervelende pop-ups die de argeloze lezer moet verleiden informatie aan te vragen en contact te leggen. Een welhaast duivels dilemma dus.
Ik denk dat Ton overigens wel gelijk heeft. De post met de meeste reacties en impressies was de post van de foto waarop ik het eerste exemplaar van het boekje officieel overhandig aan mijn vader. Die post had geen link en werd het meest gezien en geliket. Om die reden heb ik voor deze honderdste Vrijmiblo een list verzonnen. In de tekst op LinkedIn die naar de link verwijst heb ik een prijsvraag opgenomen ter ere van deze Honderdste Vrijmiblo. Hopelijk levert dat niet alleen enthousiaste prijswinnaars op maar ook meer impressies omdat er toch iets meer op LinkedIn staat dan alleen de link. Voor de lezers op de website die zich afvragen waar dit allemaal over gaat. De prijsvraag luidt: ”Wat is de titel van de Vrijmiblo waarin ik schrijf dat Judith en ik in een arrest van de Hoge Raad zitten?” Onder de goede inzenders verloot ik 5 keer een flesje niet te beroerde wijn.