De grootste
Geplaatst op: december 20, 2024
Ik weet niet of het jullie ook is opgevallen de laatste tijd, maar sinds de dagen korter worden is er toch iets aparts aan de hand dit jaar. Daar waar je in de voorgaande jaren tuinen zag met wat armentierige kerstverlichting in de vorm van een kitscherig hertje, een slee of een kerstboompje staat volgens mij dit jaar heel Emmen en omstreken vol met stokbomen. Van die lichtgevende piramidevormige strengen met lampjes in de vorm van een kerstboom om een stok; de stokboom. Niet eerder was de stokboomdichtheid zo groot volgens mij. En niet alleen in Emmen is dat een nieuw verschijnsel, want als het TikTok Tammo ook al is opgevallen is het klaarblijkelijk een provinciegrensoverschrijdend fenomeen.
Bij ons in de buurt is het dit jaar ook raak. Meerdere buurtgenoten hebben inmiddels een stokboom staan. Wij ook, moet ik bekennen. Maar volgens mij is er nog iets gaande. De eigenaren van een stokboom lijken dit jaar wel een soort van wedstrijd te hebben georganiseerd. Namelijk over wie de grootste heeft. Mij was niet bekend dat die wedstrijd gehouden werd. Ons stokboompje is nauwelijks 2 meter hoog en één streng is al gedoofd. Wij doen niet mee om de prijzen. Maar in de rest van de buurt wordt er daadwerkelijk fel om de eerste plaats gestreden. Meerdere buren hebben een enorme stokboom staan. De meesten gebruiken overigens hun vlaggenmast als stok en dat vind ik eigenlijk wel een beetje valsspelen, maar goed. De winnaar staat volgens mij bij ons net over het spoor. Deze stokboom doet zowat de hele buurt oplichten als woonden we op Erica naast de kassen.
Wat is dat toch, dat streven naar de grootste te hebben of de grootste te zijn? Heeft dat te maken met het einde van het jaar? December is immers de maand van de lijstjes: de top zoveel, het beste sportteam, de beste atleet, het mooiste liedje etc. Of zit het willen zijn van de grootste in onze genen? Is het iets wat nog ontsproten is uit ons reptielenbrein? De grootste en de sterkste heeft immers de beste overlevingskans. Naar mezelf kijkend; ook ik heb die neiging gekend. Ook ik stapte ooit in een bedrijf waarbij het streven was de grootste te worden. Ook ik streefde er naar de grootste te worden. En in dat streven leek het wel of alles ook groter moest. De auto, het horloge, het kantoorgebouw. Des te groter des te beter leek het.
Gaandeweg kwam ik er overigens achter dat streven de grootste te worden en/of het grootste te hebben niet altijd gepaard gaat met het bereiken van het grootste geluk. Sterker, des te groter het bedrijf werd des te kleiner mijn aandeel geluk leek te worden. Ik leerde dat het streven naar het grootste geluk niets te maken heeft met grootte. Wellicht wel met het hebben van een groot hart, een groot gevoel van empathie en een grote interesse in de mensen om je heen. Let wel; het gaat dan niet om het grootste hart, de grootste empathie of de grootste interesse. Groot is in dat licht meer dan voldoende. De vraag is dan ook of het streven naar de en/of het grootste wel zo verstandig is. Ik denk persoonlijk van niet, het streven naar de grootste (wat dan ook) is volgens mij niet zaligmakend. Je kunt er beter naar streven om grootse dingen te doen.
In ons streven niet de grootste maar juist betekenisvol te zijn, viel deze week onze uiteindelijke klant- beoordeling van Advocaatscore over 2024 in de bus. Een 9,8 waarmee we in de landelijke top 100 staan en zelfs in de top 3 van de provincie Drenthe. Als we geen stokboom om de vlaggenmast hadden gehad op kantoor was de vlag uitgegaan.