Buddy

Geplaatst op: oktober 3, 2025

Terwijl ik vandaag eigenlijk wilde gaan beginnen aan een Vrijmiblo over adverteren op Facebook realiseer ik me dat ik nog nooit een blog heb geschreven over mijn buddy. En dat terwijl ik al langer een buddy heb dan ik advocaat ben. Sterker; zonder deze buddy zou ik waarschijnlijk niet eens advocaat zijn geworden. Dat vraagt wellicht om enige toelichting.

Mijn buddy heet Eric. Ik heb Eric leren kennen toen we ons -halverwege de jaren negentig van de  vorige eeuw- samen als werkloze juristen hadden aangemeld voor een postacademische opleiding letselschade. Eric en ik hebben allebei rechten gestudeerd in Groningen en hadden allebei moeite met het vinden van een eerste ‘echte’ baan. Dat lag niet aan ons zelf of aan onze cijferlijsten; dat lag aan de tijdgeest. Eind vorige eeuw lagen de banen voor juristen niet bepaald voor het oprapen.

We konden gelijk goed met elkaar overweg. Dat had waarschijnlijk te maken met het feit dat we nog niet uitgestudeerd waren of beter gezegd niet ‘uitgestudent’ waren. Het leven als student vaarwel zeggen vonden we allebei best lastig.

Tijdens de opleiding werd ons opgedragen een buddy te zoeken; een medestudent waarbij je steun kon zoeken als er iets niet goed zou gaan. Mijn keuze viel op Eric en gelukkig was dat wederzijds. Waarschijnlijk omdat we al snel door hadden dat naast de serieuze bedoeling van het zijn van buddy’s we met z’n tweeën vooral heel veel plezier konden maken. Het heeft gewerkt want ik herinner me die postacademische periode als een heel plezierige. Na het behalen van onze diploma’s ging Eric werken bij FBTO in Leeuwarden. Ik bij Univé in Assen.

Normaliter zou het verhaal daar afgelopen zijn. Je verliest elkaar uit het oog en daarmee uit het hart. Ik heb verder met niemand contact gehouden maar met Eric wel. Zelfs toen hij de overstap maakte naar de Pals Groep hielden we contact. De Pals Groep was een kantoor dat enkel voor slachtoffers optrad en Eric probeerde mij er van te overtuigen dat ik voor de ‘verkeerde kant’ werkte. Ik vond als beginnende werknemer bij een verzekeraar dat juist Eric heulde met de vijand. De Pals Groep stond er toen om bekend de luis in de pels van verzekeraars te zijn. Ik hield Eric voor dat ik nooit zo’n ‘luis’ zou worden.

Medio 1997 belde Eric mij met de mededeling dat ze bij Pals Emmen medewerkers zochten. Dat was echt iets voor mij volgens Eric en hij had bij wijze van spreken al een gesprek voor mij ingepland. Enige tijd later reed ik daarom in mijn Citroën CX vanuit Assen naar Emmen in plaats van terug naar Groningen om daar aan te horen wat deze luis in de  pels mij te bieden had.  Dat bleek heel wat. De Pals Groep was voor mij een opstap naar de advocatuur en bij de oprichting van het advocatenkantoor op 1 januari 1998 trad ik daar in dienst. In 2003 werd ik mede-eigenaar van het kantoor samen met Eric die overkwam van de Pals Groep. Mijn buddy als mede eigenaar was overigens geen garantie voor zakelijk succes. Na ongeveer tien jaar lief maar ook leed te hebben gedeeld vertrok Eric weer terug naar de Pals Groep. Ik ging als enig aandeelhouder in het kantoor verder. Eric en ik hielden veel contact. We sparden over inhoudelijke zaken, roddelden over (oud)collega’s en stonden gevraagd en ongevraagd voor elkaar klaar met adviezen.

Eric werkt ondertussen aan de overkant. Niet letterlijk, nee, hij werkt nu voor een kantoor dat verzekeraars bijstaat in de afwikkeling van letselschadezaken. Heeft dat wat gedaan met onze relatie? Nee, helemaal niet. Nog steeds sparren we over zaken en bespreken we mogelijke oplossingen in moeilijke gevallen. Het maakt daarbij niet uit aan welke kant we staan. Ik gun iedere beginnende onder- of werknemer een Eric!