Writersblog

Geplaatst op: december 31, 2021

‘Elk voordeel heb zijn nadeel’ aldus een bekende, Amsterdamse filosoof. Het nadeel van de vrijmiblo, die het best wel leuk doet op sociale media, is dat ik mezelf daarmee in het schrijverskeurslijf pers: productie!
Anderzijds leveren de reacties en de leescijfers op LinkedIn ook een goed gevoel op en is het een kans om ‘mijn’ vak en hoe ik dat vak beleef onder de aandacht te brengen. En ik moet bekennen dat het ook wel iets verslavends heeft, het schrijven van deze blogs.

Ook deze week begon ik weer met een leeg word document. Ik heb me voorgenomen over mijn praktijk te schrijven en af en toe bij de actualiteit aan te haken. Toch merk ik dat ik ten aanzien van die actualiteit erg voorzichtig ben. Ik heb een brede praktijk met heel veel verschillende klanten en het in deze blog ventileren van een uitgesproken persoonlijke mening over bijvoorbeeld corona, dit (nieuwe) kabinet, de Formule 1 of noem maar een ander onderwerp op waar iedereen wel een (eigen) mening over heeft, lijkt me niet handig of doet wellicht stof opwaaien en daar is al genoeg van.

Als een advocaat in zijn werk zijn eigen mening ventileert gaat het trouwens ook vaak fout. Vooral omdat advocaten geacht worden letterlijk voor hun klant te spreken. Zo kan het gebeuren dat als een advocaat namens zijn klant met een schikking akkoord gaat en deze klant (later) zegt dat hij helemaal niet akkoord wilde gaan, de tegenpartij hem/haar toch kan houden aan het akkoord van de advocaat. Dat heeft al meerdere rechtszaken opgeleverd, niet alleen tussen klant en advocaat in het kader van een beroepsfout maar ook tussen klant en de tegenpartij die stelt dat zij mocht vertrouwen op het woord/akkoord van de advocaat. De laatste zaken worden meestal door die tegenpartij gewonnen overigens.

Je moet dus als advocaat altijd voorzichtig zijn met wat je zegt.

Dat er een advocatenkantoor is dat daar klaarblijkelijk geen moeite mee heeft was het advocatenkantoor dat een tijdje geleden op eigen titel een kort geding startte tegen de Staat. Die zaak en het feit dat die zaak door een advocatenkantoor zelf als eiser aanhangig werd gemaakt zegt natuurlijk iets over de sterke persoonlijke opvatting van (de advocaten van) dat kantoor. Gevorderd werd het onmiddellijk stopzetten van het systeem van de coronatoegangsbewijzen. Dat zie je toch niet vaak. Advocaten verwoorden in de rechtbank de stellingen van hun cliënten en niet hun eigen stellingen. De zaak werd overigens verloren maar dat ter zijde. Wel een lezenswaardig vonnis overigens, zie https://deeplink.rechtspraak.nl/uitspraak?id=ECLI:NL:RBDHA:2021:10863

Ik ben erg benieuwd wat het voor dat kantoor heeft opgeleverd. Ik had het zelf niet gedurfd, eerlijk gezegd.

Maar als ik geen blogs wil schrijven waarin ik mijn persoonlijke opvattingen over actualiteiten wil ventileren, want zo kwamen we daarop, waarover dan wel?
Ik voel de druk toenemen. Dat is overigens alleen maar goed. In mijn praktijk merk ik ook dat druk alles vloeibaar maakt. Als ik te ver voor de zitting mijn pleidooi schrijf ben ik eigenlijk nooit tevreden over de inhoud en herschrijf ik die vaak daags voor de zitting. Druk maakt me scherp en geeft gewicht aan wat ik doe. Gezonde druk welteverstaan.
Maar de druk om wekelijks een blog te schrijven? Is dat gezonde druk?

Ach, ik blog niet elke week maar vaak om de week en voordat ik een writersblock krijg moet er denk ik heel wat gebeuren. Ik leun achterover en aanschouw hetgeen ik hierboven schreef.
Ik constateer tevreden een writersblog.