Vlieland.
Geplaatst op: januari 14, 2022
Het wordt al bijna een traditie binnen ons gezin. Oud en nieuw vieren op Vlieland. Althans, mijn vrouw en ik vieren oud en nieuw op Vlieland, de kids op het vaste land met vrienden en sluiten nadien aan voor een (mid)weekje vakantie. Niets (denk ik) is lekkerder om het nieuwe jaar te beginnen. Dit jaar heb ik me zelfs gewaagd aan een (ongeorganiseerde, dus wilde) Nieuwjaarsduik.
Elke keer als ik in Harlingen weer op de boot stap naar Vlieland denk ik bij mezelf, “waarom verveelt dit eiland nooit?”. Wat is het dat we elk jaar (meerdere keren per jaar) naar dit ogenschijnlijk saaie eilandje afreizen. Waarom (als we toch in Harlingen zijn) niet eens naar Terschelling. Of, doe eens gek, Texel? Tijdens de anderhalf uur die de overvaart duurt denk ik dat vaak. Wat is het dat we zoeken naar het vertrouwde, het zekere, het bekende?
Doe ik dat in mijn praktijk eigenlijk ook niet? Hoewel mijn kantoor -als je vanaf de buitenkant kijkt- de laatste jaren erg is veranderd, van 4 vestigingen naar 1, van meerdere advocaten naar 1, is mijn eigen praktijk nauwelijks veranderd. Mijn werkgebieden ook niet. Ondernemerszaken en letselschadezaken.
Wat nieuw is en best spannend (in het begin) is het schrijven van de Vrijmiblo’s. Het is leuk te zien wie er reageert, hoe vaak het gelezen wordt en of er wellicht mensen reageren die niet tot mijn ‘connecties’ behoren. Maar wat vinden mijn klanten eigenlijk van mijn blogs? Lezen ze die? Vinden ze het interessant om te lezen wat ik naast mijn werk (voor hen) doe? Of zien ze liever meer inhoudelijke blogs zoals veel (meer) van mijn beroepsgenoten doen.
Terug naar de inleiding. Mijn praktijk is een soort Vlieland; vertrouwd, onveranderd, ik weet wat ik heb en echte keuzes hoef ik niet te maken. Volgens mij sta ik in dat licht wellicht symbool voor de advocatuur. Die is ook al jaren onveranderd. Hoewel al jaren wordt geschreven over het failliet van het ‘uurtje-factuurtje”, hoewel er steeds nieuwe kantoren bijkomen, sommigen noemen zich zelfs ‘boetieks’, hoewel advocaten innovatie prediken; feitelijk is de beroepsgroep de laatste decennia nauwelijks veranderd. In elk geval niet in Zuid Oost Drenthe.
Het nieuwe toverwoord in de berichten over innovatie is legal tech. Softwarematige ondersteuning binnen de advocatuur. Computerprogramma’s die het mogelijk maken juridische documenten eenvoudiger op te stellen en zelfs te laten beoordelen. Efficiënter met je uren omgaan, betere facturatieprogramma’s en dus effectiever werken. In een artikel van Kluwer over toekomstige clientverwachtingen las ik dat legal tech een grote(re) rol gaat spelen. Ik weet het niet. Wellicht op grote kantoren, in urenfabrieken waar veel uitzoekwerk wordt gedaan door stagiaires. Of het voor de éénpitters (kantoren met 1 advocaat) ook zo’n vaart zal lopen? Ik denk het niet.
In dat zelfde artikel las ik overigens dat de verwachting is dat advocaten van het adviseren van klanten meer naar het sparren met klanten gaan. Kijk, dat spreekt me al veel meer aan. Ik doe dat overigens al jaren met mijn klanten die een juridisch abonnement bij mij hebben.
Uiteraard kan ik bij Kluwer te rade gaan in mijn zoektocht naar wat de veranderingen in de advocatuur zullen zijn de komende 10 jaar. Liever stel ik u – de lezers van deze blog- deze vraag. Waar heeft u behoefte aan? Wat verwacht u van uw advocaat? Wat kan, nee moet, beter? Hoe ziet u mijn dienstverlening het liefst (veranderen)? Schroom niet mij daarover te mailen of daarover met mij te sparren.
Dat kan op 06 50236304 of via h.venema@puntadvocatuur.nl.