Isolatie

Geplaatst op: maart 4, 2022

Terwijl het C-monster mij ook te pakken kreeg- twee jaar wist ik op een dagelijkse mix van vele soorten vitaminepillen voortvluchtig te blijven- en ik een paar dagen goed van de  kaart was, realiseerde ik me dat deze pandemie toch wel een vreemd fenomeen met zich meebrengt; de isolatie.

Naast het feit dat je dit virus, althans de besmetting ermee, met heel veel mensen deelt, heeft het anders dan bij griep dus een vervelende bijkomstigheid, je moet immers in isolatie. In mijn geval betekende dat dat ik (minimaal) een week op de slaapkamer moest verblijven. Op zich lijkt dat niet erg en de eerste dagen waarin corona mij keelpijn en een gevoel van algehele malaise toebedeelde, was ik blij dat ik met de gordijnen stijf dicht niemand om me heen hoefde te dulden. Maar naarmate de invloed van het virus op mijn gestel afnam merkte ik dat isolatie wel erg vervelend is, waarschijnlijk vooral omdat ik het gewoon niet gewend ben.  Wie wel overigens? Toen het steeds beter met me ging kwamen de slaapkamermuren wel erg op me af, bleek olympisch kunstrijden op de schaats -wel knap van die Nederlandse- ook niet alles en had ik Netflix ondertussen al bijna helemaal uit.

Ook op het werk heb ik uiteraard afspraken moeten afzeggen en verplaatsen. Gelukkig geen zittingen. Zittingen verplaatsen is momenteel niet te doen. Het verplaatsen wel maar het binnen afzienbare tijd opnieuw een datum krijgen lukt niet goed. Recent werd een in maart geplande zitting wegens een verhindering verplaatst naar september dit jaar.

Uit een recent artikel in het Advocatenblad blijkt dat de wachttijden bij de hoven en rechtbanken echt veel te lang zijn. Dat is ook mijn ervaring. Het is overigens niet alleen aan de rechterlijke macht te wijten en al zeker niet aan het arbeidsethos van die beroepsgroep, dat het allemaal zo lang duurt.

Ook de andere partijen betrokken bij procedures (en dan steek ik even de hand in eigen boezem) zorgen voor vertraging. Normaliter vindt in elke handelszaak (de zaken die ik doe) na de dagvaarding en de reactie van de tegenpartij er een zitting plaats, een mondelinge behandeling. Partijen worden daarvoor gevraagd hun verhinderdata aan te leveren. Verhinderdata zouden eigenlijk alleen die data moeten zijn waarop een partij en/of zijn/haar advocaat echt niet kunnen. Ik zie soms opgaven van verhinderdata waarvan ik denk – en ja, ook wel bij mezelf- is er überhaupt de komende drie maanden wel een datum die voor alle partijen uitkomt? Maar de werkdruk binnen de rechterlijke macht en de uitgebreide mogelijkheid al je verhinderingen op te geven als partij hebben tot gevolg dat wachttijden van een half jaar voor een zitting niet meer uitzonderlijk zijn.

Volgens mij nemen de rechtbanken ondertussen zelf ook actie. Ik krijg steeds vaker bericht van de  rechtbank dat er een mondelinge  behandeling gepland is op datum x en dat partijen als ze echt niet kunnen die dag een verplaatsing kunnen aanvragen. Wellicht is dat maar beter. Een makkelijk opnieuw te plannen afspraak zou anders op de lijst van verhinderingen staan en kan nu met een beroep op een gepande zitting verplaatst worden.

Laatst zei iemand tegen me – ik weet niet meer wie maar het zou mijn zus geweest kunnen zijn die zelf rechter is- dat de rechtbank gewoon drie data zou moeten prikken en partijen moeten dan zelf maar uitvechten welke van de drie het wordt.  Wellicht is dat de oplossing.

Tot die tijd blijft het zaak mijn klanten erop te blijven wijzen dat hun procedure wel eens heel lang kan duren.